Op basis van deze informatie proberen we de realiteit zo nauwgezet mogelijk te benaderen op schaal HO. Hierbij moeten natuurlijk altijd de nodige compromissen worden gesloten tussen de afstanden en de typische taferelen op deze baan.

Gekozen werd voor een modulebaan. Dit kwam reeds enkele malen van pas tijdens de verhuizingen die onze club heeft meegemaakt sinds haar ontstaan in 2000. Het grote voordeel hierbij is dat module na module kan worden afgewerkt en de fiddle yard gewoon mee opschuift naargelang de baan vordert. De standaardmodules zijn opgebouwd uit houten bakken van 100 x 60 cm, die met slagmoeren zijn verbonden zodat een stevige en precieze overgang wordt verkregen. De poten zijn gemonteerd op regelbare vijzen zodat we de baan kunnen aanpassen aan oneffenheden van de vloer.
Voor de bovenbouw van de modules maken we gebruik van een multiplex ondergrond voor de spoorbedding met daarop een ballastbed van kurk. Het ballast zelf is naar het grote voorbeeld van as, welke we nog hebben gevonden in het station van Leopoldsburg. Na drogen en zeven hadden we het geschikte materiaal in de originele kleur ter beschikking. Voor de basis van het landschap hebben we verschillende methoden toegepast, van gaas en gelijmd papier tot polystyreenplaat. Dit laatste heeft momenteel onze voorkeur daar dit niet scheurt of vervormd, gemakkelijk bewerkt en tevens een stevige ondergrond biedt voor bijvoorbeeld bomen en telegraafpalen.
De inkadering van de baan is volgens het principe van een zwarte doek onderaan en een zwarte fries bovenaan. De verlichting gebeurt met klassieke gloeilampjes welke met beugels op de metalen houders van de bovenbouw worden geklemd.

Typisch is de eenvoudige seininrichting in het station, waarbij de beveiliging werd verzorgd door manuele, verplaatsbare borden tussen de sporen.

Het stationsgebouw werd opgemeten en volgens de originele plannen met grote precisie nagebouwd.

Het werd van interieur en verlichting voorzien en is één van de blikvangers van de baan. Vele kleine details, zoals echte loodslabben rond de schouwen getuigen van het nodige vakmanschap van onze bouwmeester. Een kleine processie voert enkele bedevaarders naar de basiliek.
Vervolgens werd het gebouw van de firma Stals vervaardigd inclusief het opengewerkte café, de laadkoer en de verschillende loodsen waar voornamelijk kolen maar ook andere materialen worden gelost en overgeladen op de vrachtwagen. Enkele drinkebroers trekken lallend huiswaarts.

Qua rollend materiaal kunnen we hier alle soorten belgisch materiaal aantreffen zolang er maar een diesel of een stoomloc voorstaat. Daar het om een bedevaartsoord ging kwamen treinen van gans België aan in dit station. Samenstellingen met GCI’s, L-rijtuigen, M1, M2, K-rijtuigen,… alles was hier te kijk. Daarbij kwam nog de kleine Brossel, die de pendeldienst met Zichem voor zijn rekening nam. De dagelijkse goederentrein van Aarschot bracht de nodige goederenwagons ter plaatse op de loskoer of leverde deze af op de privé-aansluiting van de kolenboer.

Om vlot verkeer toe te laten zijn de koppen van de rijtuigstammen en de goederenwagens uitgerust met Kadee-koppelingen die door magneten onder de sporen worden losgekoppeld. Dit laat een uitermate realistisch spoorbedrijf toe met soepel koppelen en ontkoppelen.

Voor het landschap werden wel de afmetingen van de verschillende percelen gerespecteerd, maar voor de invulling werd de vrijheid van onze scenerist gevolgd. Dit leidde tot boeiende taferelen zoals mooie volkstuintjes, een herder met zijn schapen, de koeien en paarden in de weide. Dit alles in een natuurlijke omgeving. Op enkele bomen na is alles zelfbouw en de omheiningen werden handig en met het nodige geduld in elkaar geweven.

Momenteel is het ganse traject tussen Scherpenheuvel en Zichem klaar en kunnen we uitkijken naar nieuwe projecten.